วันศุกร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ความคิด


ในวันที่ฉันต้องอยู่คนเดียว  มันมีทั้งความเหนื่อยล้า  ความสับสน ไปจนถึงความรู้สึกที่เคว้งคว้างอย่างนั้นเหรอ  ฉันมองเห็นอีกมุมหนึ่ง  เป็นมุมที่มีเพื่อนที่รู้ใจฉันที่สุด เข้าใจในทุกเรื่องของฉันที่สุด  ฉันไม่ต้องปริปากพูดอะไรแม้แต่คำเดียว แต่เพื่อนคนนี้เข้าใจ ไม่มีคำปลอบโยน ไม่มีคำแนะนำ มีแต่เพื่อนที่จะอยู่เคียงข้างฉันคนนี้ตลอดไป  ขอบคุณเพื่อนที่ชื่อว่า"ตัวเอง"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น